معرفی حوزه DevNet

DevNet بهترین اتفاقی بود که می توانست برای کل صنعت شبکه رخ دهد. ما در حال تماشای اولین مراحل ایجاد یک بازار کاملاً جدید هستیم، بازاری که به مهارت های جدیدی نیاز دارد و خانه لینوکس توانسته تا با آموزش های متفاوت در حوزه شبکه و  با کمک دوره های تخصصی متن باز آموزش های نابی را در این حوزه ارائه دهد و مسیر آموزش جامعی را برای علاقمندان به این حوزه ارائه نموده است.

 

DevNet در حال ایجاد تغییر در کل صنعت شبکه و IT است و همزمان در چندین جبهه در حال فعالیت است و بنظر می آید که در این مسیر موفق خواهد بود. به خواندن مقاله ادامه دهید تا علت آن را بیابید!!

 

هیجان رخداد DevNet500 نشانه علاقه مهندسان جدید و مجرب شبکه برای کدنویسی و بحث های اتوماسیون است. این می تواند در وهله اول کمی گیج کننده باشد، چرا که کل برنامه DevNet شامل بسیاری از ابتکارات با اهداف مختلف و خاص است. در ادامه به تفصیل به بررسی این تکنولوژی می پردازیم.

 

مواردی که در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرند به شرح زیر است:

• سیسکو DevNet چیست؟
• DevNetOps چیست؟
• مزیت های DevNetOps
• DevNet برای مهندسان شبکه
• چرا مهندس شبکه باید برای مفاهیم برنامه‌نویسی آماده شود؟
• مزایای استفاده از DevNet؟
• Software Defined Networking (SDN) چیست؟
• تحولات بزرگ فناوری SDN
• NFV یا Network functions virtualization چیست؟
• OpenDaylight چیست؟
• معماری OpenDaylight 
• رابطه SDN و NFV
• شباهت های NFV و SDN
• و نتیجه گیری

 

سیسکو DevNet چیست؟

تعریفی که از DevNet در وب سایت اصلی سیسکو یافت می شود به شرح زیر است.

سیسکو DevNet در واقع یک برنامه است که توسط شرکت سیسکو به منظور کمک به برنامه‌نویسان و متخصصان شبکه تهیه و تدوین شده است. طی این برنامه مجموعه‌های کاربردی از محتویات علمی و آشنایی با زبان های برنامه نویسی، دیتا فرمت‌ها، اطلاعات و منابع مربوط به API های پلتپفرم‌های سیسکو، لابراتورهای حقیقی و مجازی و نهایتا یک جامعه مجازی کنارهم قرارداده شده که فرصت طلایی شود تا هم متخصصان شبکه و هم متخصصان برنامه‌نویسی، بتوانند محصولات و سرویس‌های جدیدی را توسعه دهند.

اما آیا تعریف بالا یک تعریف کامل از واقعیت برنامه سیسکو DevNet است؟ باید جواب منفی بدهیم.

در مفهوم DevOps تلاش بر این بود تا دیوار بین تیم توسعه‌دهنده و تیم عملیات شکسته شود و در برنامه CISCO DevNet سعی شده تا دیوار بین تیم برنامه‌نویسان و متخصصان شبکه شکسته شود، یک جمله خیلی خوب از یکی از مدیران اصلی این برنامه در سیسکو می‌تواند هدف واقعی این برنامه را مشخص کند، "ما در آینده نزدیک، نیاز مبرم به متخصصان NET DEV OPS خواهیم داشت".

سیسکو DevNet شامل محصولات سیسکو در بحث های SDN (شبکه های نرم افزار محور)،NFV ، امنیت، رایانش ابری، مراکز داده، اینترنت اشیا و توسعه نرم افزار های متن باز می باشد که نقش برنامه های متن باز در DevNet بسیار پررنگ تر از نقش سیسکو در صنعت شبکه خواهد بود و شاید سیاست بسیار خوبی از سمت سیسکو برای بقا در بازار شبکه!

 

DevNetOps چیست ؟

DevNetOps به استفاده از فلسفه، اصول و رفتارهای DevOps برای بحث های عملیاتی شبکه (NetOps) گفته می شود.

فلسفه DevOps از فرهنگ مهندسی نرم افزار و انقلاب ناب تولید نشات گرفته است. این اصول معمولا به CALMS معروف هستند که در مقاله مربوط به DevOps به این چهار اصل پرداخته شده است.

یکی از مهم ترین اصول بحث DevOps در مقابل متولوژی آبشاری قرار می گیرد. جایی که چرخه های طولانی برنامه ریزی، ساخت و آزمایش در مراحل متوالی طولانی اتفاق می افتد. تحقیقات DevOps نشان داده است که برای فناوری اطلاعات و صنایع تولیدی، استقرارهای کوچکتر و مکرر باعث افزایش سرعت عملیاتی، چابکی و بهبود کیفیت می شوند.

برای اینکه سازمانها به سرعت اهداف تجاری خود را برآورده کنند، قابلیت اطمینان یک پیش نیاز اصلی است! سرعت بدون پایداری باعث عدم موفقیت می شود و فقط برای سازمان هایی مفید است اگر بتوانند بین تکرارها بهبود یابند. به طور هم زمان، پیاده سازی اخیر و محبوبی از بحث DevOps را می توان در نقش Site Reliability Engineer (SRE) مشاهده نمود. به طور مشابه، DevNetOps توسط نقش Network Reliability Engineer (NRE) پیاده سازی می شود که در ادامه و مقالات بعدی راجب این دو نقش جدید صحبت هایی خواهد شد.

 

مزیت های DevNetOps

• فرهنگ و رفتار تیمِ سازگار با بحث SRE همراه با استقرارهای ( Deployment ) کم حجم تر و مکرر باعث می شود تیم ها و شرکت ها با کارایی بالاتری در عملکرد مواجه شوند.
  
  
• DevNetOps امکان ادغام سریعتر سیستم های فروش، به ویژه ارتقاء نرم افزارها و پچ ها (Patch) را فراهم می آورد. این مفهوم فروشندگان را ترغیب می کند تا مشکل زمان طولانی برای تغییر ویژگی ها و مشکلات مربوطه را حذف نمایند. این موضوع بطور چشمگیری گپ بین زمان فروش بازار و زمان استقرار اپراتور را کاهش می دهد.
  
  
• برای مهندسان، DevNetOps استرس (اضطراب استقرار) را کاهش می دهد و رضایت شغلی را افزایش می دهد.

 

DevNet برای مهندسان شبکه

مهندسان شبکه خیلی زود شروع به در آغوش گرفتن DevNet به عنوان فرصتی برای یادگیری برنامه نویسی کردند.

برای یک مهندس شبکه، برنامه نویسی معمولا روی ایجاد ابزارهایی کارآمدتر و خودکار کردن کار های تکراری و خسته کننده تمرکز دارد، دقیقا مثل مهندسان سیستم که خیلی وقت پیش شروع به یادگیری این مهارت کردند.

به سختی می توان انتظار داشت مهندسان شبکه شغل خود را رها کنند و 100 %  روی برنامه نویسی متمرکز شوند، ولی امروزه این امری طبیعی است که مهندسان شبکه کد پایتون بنویسند و یا از ابزار هایی مثل ANSIBLE بجای خط فرمان برای اعمال تغییراتی در شبکه استفاده کنند. ابزار هایی مثل pyATS یا BatFish وجود دارند که برای رسیدن به نتایج مورد انتظار، نیازی به نوشتن کد آن هم به مقدار زیاد ندارند.

این جنبه از DevNet به عنوان "تغییر فرهنگی" مهم است اما تاثیر آن اغلب محدود به مشارکت کنندگان فردی یا تیم های کوچک است.

حال در اینجا یک سوال مهم مطرح می‌شود که باید پاسخ داده شود.

 

چرا باید مهندس شبکه برای مفاهیم برنامه‌نویسی آماده شود؟

برای درک بهتر این چالش باید نگاهی بیندازیم به وضعیت دشواری که متخصصان شبکه در آن قرار گرفته‌اند و اینکه چطور چالش‌های طراحی، راه‌اندازی و مدیریت مانیتورینگ شبکه، ما را به سمت خلق تکنولوژی‌های جدید سوق داده و یادگیری مهارت‌هایی مثل برنامه‌نویسی را برای متخصصان شبکه الزامی کرده است.

متخصصان شبکه موظف به نگهداری، ایمن‌سازی، عملیاتی نمودن حجم رو به رشد جریان ترافیکی مشترکین به سمت سرویس‌ها بودند و جنس این جریان ترافیکی هرروز در حال تغییر بود. ولی آیا واقعا متخصصان شبکه آماده این شرایط بودند؟ زمان بسیار زیادی که این متخصصان برای فعالیت‌های عمومی و پشتیبانی شبکه صرف می‌کردند، وجود تکنولوژی‌های رو به رشد، زمان بسیار محدود، اضطراب قطعی سرویس و موارد مشابه، همه این‌ها بزرگترین مشکلاتی بود که متخصصان شبکه هرروز با آن روبرو بودند و واقعیت این بود که متخصصان شبکه اصلا برای این شرایط آماده نبودند.
برای پاسخگویی به خیلی از سوال‌ها و چالش‌های موجود، نیاز به آشنایی با مهارت­‌های برنامه‌نویسی، سرویس‌های ابری، تکنولوژی‌های روز و مواردی از این دست بود که متخصصان شبکه این آشنایی را نداشتند.

 

مزایای استفاده از DevNet ؟

• می‌توانیم با استفاده از راهکارهای Open Source، محصولات مد نظر خود را بسته به نیاز سازمان توسعه دهیم.
  
  
• می‌توانیم در محصولات و نوآوری‌های جدید VMware، سیسکو، ... و حوزه های IoT و Cloud همراه شویم و راهکارهای سازمانی خود را توسعه دهیم.
  
  
• می توانیم در تکنولوژی ACI و پلت فرم APIC، هرگونه سناریویی که مدنظرمان است را پیاده‌سازی کنیم.
  
  
• برای پیاده سازی راهکارهای زیاد برای خودکارسازی در دیتا سنترها مشکلی وجود ندارد.
  
  
• می‌توانیم حداکثر یکپارچگی را بین پلتفرم DNA Center و تجهیزات شبکه سیسکو فراهم کنیم.
  
  
• می‌توانیم بالاترین حد از یکپارچی محصولات امنیتی  را بدست آوریم.
  
  
• می‌توانیم با استفاده از تکنولوژی‌های SD-WAN و SD-Access در شبکه و خودکارسازی فرایندها، هرگونه جریان ترافیکی را با حداقل زمان راه‌اندازی و پشتیبانی کنیم.
  
  
• راهکارهای بسیاری شامل یکپارچگی، خودکارسازی، گزارش‌گیری در دنیای VoIP برای ما فراهم می‌شود.
  
  
• می‌توانیم به بینهایت APIsهای پلتفرم‌های سخت افزاری شبکه دسترسی داشته باشیم.
  
  
• می‌توانیم با دیتا فرمت‌های جدید آشنایی پیدا کنیم.

 

در ادامه نیز به معرفی SDN و NFV خواهیم پرداخت.

 

Software Defined Networking (SDN) چیست؟

شبکه های مبتنی بر نرم افزار یا همان SDN ، یکی از رویکردهای معماری شبکه است که شبکه را قادر می سازد تا بصورت هوشمند و مرکزی با استفاده از برنامه های نرم افزاری، کنترل و برنامه ریزی شوند. این امر به اپراتور ها کمک می کند تا فارغ از فناوری زیربنای شبکه، کل شبکه را بطور مداوم مدیریت کنند.
 SDN به معنای جداسازی فیزیکی سطح کنترل شبکه از سطح داده است که سطح کنترل وظیفه کنترل چندین تجهیز شبکه را بر عهده دارد.

SDN امکان برنامه نویسی رفتار شبکه را به صورت متمرکز و کنترل شده از طریق برنامه های نرم افزاری با استفاده از API های باز فراهم می کند. با دور انداختن پلتفرم های سنتی شبکه و اجرای یک لایه کنترل مشترک SDN، اپراتورها می توانند بدون در نظر گرفتن پیچیدگی فن آوری های زیر ساخت شبکه، کل شبکه و دستگاه های آن را بطور مداوم مدیریت کنند.
SDN یک معماری جدید است که شبکه‌ها را پویا، مدیریت‌پذیر، مقرون به صرفه و انعطاف‌پذیر می‌کند. چنین ویژگی‌هایی برای اپلیکیشن‌های امروزی که ذاتا نیازمند پهنای باند بالایی هستند، بسیار ایده‌آل است .
این معماری این امکان را فراهم می‌کند که کنترل شبکه به طور مستقیم قابل برنامه‌ریزی شود و زیرساخت شبکه برای اپلیکیشن‌ها و خدمات شبکه انتزاعی گردند. پروتکل OpenFlow یک المان اصلی برای ایجاد راهکارهای مبتنی بر  SDN است.

 

تحولات بزرگ فناوری SDN

1. قابلیت برنامه ریزی شبکه یا Network programmability: SDN امکان کنترل رفتار شبکه توسط نرم افزاری را که در بالای تجهیزات شبکه ای که توپولوژی فیزیکی شبکه را تعریف می کند، فراهم می آورد. در نتیجه، اپراتورهای شبکه می توانند برای پشتیبانی از خدمات جدید و حتی مشتریان خاص، رفتار شبکه های خود را متناسب سازند. با جدا کردن سخت افزار از نرم افزار، اپراتورها می توانند خدمات جدید و متمایزی را با سرعت بالا و عاری از محدودیت سیستم عاملهای بسته و اختصاصی ارائه دهند.

2. متمرکز کردن هوش و کنترل بصورت منطقی یا Logically centralize intelligence and control:

SDN بر روی توپولوژی های متمرکز و منطقی شبکه ساخته شده است که کنترل و مدیریت هوشمندانه منابع شبکه را قادر می سازد. روش های کنترل شبکه توزیع می شوند و تجهیزات با آگاهی محدود از وضعیت شبکه بصورت خودکار عمل می کنند، با نوعی کنترل متمرکز که یک شبکه مبتنی بر SDN فراهم می کند، مدیریت پهنای باند، ترمیم، امنیت و سیاست ها می توانند بسیار هوشمندانه و بهینه شده باشند و سازمان یک دید کلی و جامعی از شبکه را داراست.

3. انتزاع شبکه یا Abstraction of the network: سرویس ها و برنامه های در حال اجرا بر روی فناوری SDN از سخت افزار و تکنولوژی هایی که اتصال فیزیکی را از کنترل شبکه فراهم می آورند، انتزاع می شوند. برنامه ها به جای رابط های مدیریتی که به سخت افزار وصل شده اند از طریق API با شبکه تعامل برقرار می کنند.

 

در ادامه نیز به معرفی NFV می پردازیم.

 

NFV یا Network functions virtualization چیست؟

NFV عملکرد شبکه را از تجهیزات سخت افزاری اختصاصی ( روتر، فایروال، VPN، SD-WAN و غیره ) جدا می کند و بدون نیاز به سخت افزار اختصاصی، عملکردی مشابه شبکه معادل را ارائه می دهد. این توابع شبکه مجازی ( NFV ) روی سرور های x86 با کارایی بالا اجرا می شوند.

NFV یک مفهوم شبکه و در واقع یک معماری شبکه ای است که با به کارگیری مفاهیم مجازی سازی در حوزه شبکه سعی بر این دارد که بر روی سخت افزار های معمولی (مانند یک کامپیوتر شخصی) و بدون نیاز به سخت افزار های اضافه (جعبه های میانی) تابع های شبکه را پیاده سازی کند. معماری NFV به طور کلی از سه جز اساسی تشکیل شده است:

• توابع شبکه مجازی سازی شده یا VNF : پیاده سازی نرم افزاری توابع شبکه و سرویس ها را برعهده دارد و مخفف واژه های Virtualized Network ‌Function می باشد.
  
  
• زیرساخت یا NFVI: شامل منابع فیزیکی (مانند منابع محاسباتی، ذخیره سازی، شبکه و …) و نمونه های مجازی سازی شده است. NFVI مخفف واژه های NFV Infrastructure است.
  
  
• بخش مدیریت یا هماهنگ سازی MANO: شامل لایه مدیریتی و کنترلی است که به طور کلی بر روی چرخه حیاط یک NFV و نیازی های آن متمرکز است MANO .مخفف واژه های Management and Orchestration است.

 

OpenDaylight چیست؟

OpenDaylight یا به اختصار ODL یک پروژه بستر باز ماژولار برای شخصی سازی و اتوماسیون شبکه ها در هر اندازه و مقیاس است.

پروژه OpenDaylight از مفهوم SDN بوجود آمده است و تمرکز کاملی روی برنامه نویسی شبکه دارد. این طرح از ابتدا به عنوان پایه ای برای راه حل های تجاری طراحی شده است، که انواع موارد استفاده در محیط های شبکه موجود را مورد بررسی قرار می دهد.

OpenDaylight گسترده ترین پروژه متن باز در حوزه پلتفرم کنترلر SDN به حساب می آید و با بیش از 35 پروژه تجاری دیگر نیز ادغام گشته است و می تواند در طیف وسیعی از سرویس ها مورد استفاده قرار گیرد، برای مثال این پروژه به عنوان هسته اصلی پروژه های مطرحی مثل ONAP، OpenStack و OPNFV که از مشهور ترین ابزار های بحث های رایانش ابری می باشند، مورد استفاده قرار گرفته است.

به عنوان بخشی از شبکه LF، ODL توسط جامعه جهانی و مشارکت سازمان های فروش و کاربران هدایت می شود که بصورت مداوم در حال سازگار شدن برای پشتیبانی از شرکت هایی است که از SDN و NFV در بحث معماری شبکه های خود استفاده می کنند.

 

معماری OpenDaylight 

1. مدل محور یا Model-Driven :

هسته اصلی پلتفرم ODL بحث Model-Driven Service Abstraction Layer یا به اختصار MD-SAL می باشد .در OpenDaylight، دستگاه های تحت شبکه و برنامه های کاربردی شبکه همه به عنوان اشیاء یا مدل هایی معرفی می شوند که تعامل آنها در SAL پردازش می شود. SAL تولیدکنندگان و مصرف کنندگان به وسیله‌ی دیتااستور خود تطابق داده و اطلاعات را تبادل می کند. یک مصرف کننده می تواند ارائه دهنده مورد نظر خود را پیدا کند. یک تولید کننده می تواند اعلان هایی را تولید کند. مصرف کننده می تواند نوتیفیکیشن دریافت کند و RPC را صادر کند تا داده ها را از ارائه دهندگان دریافت کند. تولید کننده می تواند داده ها را در استوریج های SAL ذخیره کند. مصرف کننده می تواند داده های ذخیره سازی SAL را بخواند. تولید کننده می تواند یک API را پیاده سازی کند و اطلاعات API را ارائه کند. مصرف کننده می تواند از API استفاده کند و اطلاعات API را بدست آورد.

 

2. ماژولار و چند پروتکله بودن یا Modular and Multiprotocol :

پلتفرم ODL به گونه ای طراحی شده است كه حداكثر انعطاف پذیری را برای كاربران پایین دست و ارائه دهندگان راه حل در ساخت كنترلر متناسب با نیاز خود داشته باشد. طراحی ماژولار پلتفرم ODL به هرکسی که در اکوسیستم ODL می باشد امکان دسترسی به سرویس های ایجاد شده توسط دیگران، نوشتن و ساختن سرویس خودشان و به اشتراک کار خود با دیگران را می دهد. پروتکل های Southbound و سرویس های واحد Control Plane، که توسط MD-SAL لنگر انداخته شده است، می تواند بصورت جداگانه انتخاب یا نوشته شوند و مطابق با الزامات مورد نظر یک کیس خاص بسته بندی و پکیج شوند. یک پکیج کنترلر روی چهار موئلفه اصلی(odlparent، controller، MD-SAL، yangtools) ساخته شده است.  برای این کار، توسعه دهنده راهکار، گروه مربوط به افزونه های پروتکل های Southbound، اغلب یا همه توابع استاندارد واحد Control Plane و تعدادی از برنامه های کنترلر تعبیه شده و خارجی که توسط یکسری پالیسی ها مدیریت می شوند، اضافه می کند.

این چارچوب ماژولار به توسعه دهندگان و کاربران اجازه می دهد تا:

• فقط پروتکل ها و سرویس های مورد نیاز خود را نصب کنید.
• چندین سرویس و پروتکل را برای حل مشکلات پیچیده تر با توجه به نیازها ترکیب کنند.
• به طور فزاینده و مشترک قابلیت های سیستم عامل منبع باز را تکامل بخشد.
• به سرعت ویژگی های سفارشی و ارزش افزوده را برای موارد کاربردی بسیار تخصصی توسعه دهند و از یک پلتفرم مشترک که در صنعت استفاده می شود، استفاده کنند.

 

رابطه SDN و NFV

هر دو معماری از انتزاع شبکه استفاده می کنند، ولی به شکل متفاوتی عمل می کنند. بیایید به تفاوت بین فناوری های SDN و NFV بپردازیم. در حالی که در مورد قدرتی که مجازی سازی به شبکه آورده است صحبت های زیادی شده است، سردرگمی در مورد دو رویکرد متفاوت اما مرتبط وجود دارد: شبکه نرم افزار محور و مجازی سازی توابع شبکه.

معماری (SDN) Software Defined Networking رویکردی است که در آن بخش کنترلی شبکه از بخش فورواردینگ آن جدا شده است و دیوایس‌های موجود در شبکه (مانند مسیریاب و سوئیچ) صرفا تبدیل به دیوایس‌هایی ناتوان در تصمیم‌گیری می‌شوند و فقط براساس جداول جریانی که کنترلر به آن‌ها ابلاغ می‌کنند انجام وظیفه می‌نماید.
مجازی سازی عملکردهای شبکه (Network Function Virtualization) یا به اختصار NFV اپراتورهای شبکه را قادر به پیاده‌سازی المان‌های شبکه به صورت مولفه‌های نرم افزاری مجازی می‌کند. هریک از این مولفه‌ها در حالت سنتی به صورت یک دستگاه سخت‌افزاری مجزا پیاده‌سازی می‌شدند. مثلا در یک شبکه وجود دیوایس‌های فایروال، روتر، متوازن کننده بار و … به طور مجزا امری طبیعی بوده است. بدیهی است که وجود دستگاه‌های مجزا برای هر کاربرد بسیار هزینه‌بر است و پیچیدگی‌های مدیریتی بسیاری نیز در پی دارد.
با استفاده از SDN می‌توان به راحتی عملکردهای شبکه را مجازی نمود به طوری که می‌توان هریک از المان‌های شبکه را به عنوان اپلیکیشنی از کنترلر SDN تعریف نمود. مجازی‌سازی عملکردهای شبکه مکمل شبکه نرم افزاری تعریف شده است ولی بدان وابسته نیست و بالعکس. NFV  می‌تواند بدون استفاده از SDN نیز پیاده‌سازی شود، اگرچه با ادغام دو تکنولوژی SDN و NFV نتایج بهتری حاصل خواهد شد. در حال حاضر پروتکل استانداردی برای NFV تعریف نشده است و گروه ETSI در حال انجام بررسی‌های تکمیلی به منظور استانداردسازی برای این تکنولوژی می‌باشد.

شباهت اصلی بین شبکه نرم افزار محور (SDN) و مجازی سازی توابع شبکه (NFV) این است که هر دو از انتزاع شبکه استفاده می کنند. SDN به دنبال جدا کردن توابع کنترلی شبکه از توابع ارسالی شبکه است، در حالی که NFV به دنبال انتزاعی کردن بخش انتقالی شبکه و سایر توابع شبکه از سخت افزاری است که روی آن در حال اجرا است می باشد، هر دو به شدت وابسته به مجازی سازی هستند تا بتوانند طراحی شبکه و زیرساخت ها را در نرم افزار انتزاع كنند.

زمانی که SDN بر روی زیرساختی از NVF اجرا می شود، SDN بسته های شبکه را از یک تجهیز شبکه به تجهیز دیگر هدایت می کند. در همان زمان عملکردهای کنترلی شبکه SDN برای مسیریابی، تعریف سیاست ها (Policy)، برنامه های کاربردی در یک ماشین مجازی جدا در جایی از شبکه اجرا می شوند. NFV عملکردهای اساسی شبکه ای را فراهم می کند، در حالی که SDN آنها را برای مصارف خاص کنترل و تنظیم می کند. در ادامه بیشتر درباره ی این دو مفهوم صحبت میشه.

 

شباهت های NFV و SDN

از بسیاری جهات، SDN و NFV به یکدیگر وابسته هستند، اما وقتی باهم مستقر شوند می توانیم به زیر ساخت  شبکه چابک و انعطاف پذیر دست یابند. NFV وظایف اصلی شبکه را فراهم می کند و SDN مسئولیت مدیریت سطح بالاتر را برای اجرای کلیه عملیات شبکه بر عهده می گیرد.

 

	SDN	NFV
استقرار	می تواند بر روی VM ها، Hypervisor ها، کنترلر های شبکه و Load Balancer ها و Gateway ها مستقر و کانفیگ شود و کنترل لازم زیرساخت شبکه را فراهم آورد.	طیف گسترده ای از توابع شبکه مجازی مانند روتر، فایروال و SD-WAN به عنوان نرم افزاری در بالای زیرساخت های مجازی مستقر می شوند.
مدیریت	کنسول کنترل متمرکز برای نظارت بر عملکرد، مسیریابی و تعاریف سیاست را فراهم می آورد.	توابع شبکه مجازی بدون در نظر گرفتن محل قرارگیری آنها در شبکه، بصورت مرکزی کنترل و مانیتور می شوند.
هزینه ها	پس انداز اصلی از کاهش هزینه های عملیاتی از طریق اتوماسیون پیکربندی شبکه ناشی می شود، هزینه های پرسنل بخش عمده ای از هزینه های کل را تشکیل می دهد، بنابراین کاهش اندک در هزینه های عملیاتی می تواند منجر به سود قابل توجهی شود.	NFV ها با اجرا بر روی سرور های با کارایی بالا در مراکز داده، نیاز به تهیه سخت افزار جدا برای هر تجهیز شبکه را از بین می برند، این امر باعث می شود  فضا، توان، سرمایش کمنرل گردند و تجهیزات کمتری مستقر شوند.
انعطاف پذیری	رابط های قابل برنامه ریزی امکان تهیه تجهیزات جدید شبکه، تنظیم مجدد دستگاه های موجود از طریق اسکریپت و یا مدیریت از طریق کنسول را فراهم می کنند.	عملکرد ها را در لبه شبکه، نزدیک به داده ها، برنامه ها و کاربران فاصله پیدا می کند تا امنیت و عملکرد شبکه را بهینه کند.

 

نتیجه گیری

ماژولار بودن و انعطاف پذیری OpenDaylight به کاربران نهایی امکان می دهد هر کدام از ویژگی هایی که برای آنها مهم است را انتخاب کنند و کنترلر هایی را ایجاد کنند که نیازهای فردی و سازمانی آنها را برآورده سازد. همانطور که اشاره شد، ما در حال تماشای اولین مراحل ایجاد یک بازار کاملاً جدید هستیم، بازاری که به مهارت های جدیدی نیاز دارد و این افتخاریست برای خانه لینوکس تا این مهارت های جدید را برای دانشجویان تلاش گر خود ارائه دهد.